AŞKA DAİR NE VARSA

Bir gece hayalinde ansızın yakalayan, ödünç bir hüzün yükler tüm gidişler. Karanlığın kuytusunda,gözlerin ihanet eder sana. Hoyratlık kahkahalardan düşen gülümsemeye hasret. Kaç ömür yeter,sevda titreyişlerinden kalan parçalanmışlığı toparlamaya .Bana sorma. Ben teninin kokusunu okşamaktayım hala. Ayın karanlık yüzünden sızdırdığım hayalinle. Ödünç bir hüzün yükledim gidişine...




Al beni de götür benden,benden boğuluyorum dedim. Düşlerime düşürdün gittin,gittiğin yerli olmadan. Beni bu düşte kelimeler boğacak.Düşlerimdeki senmisin? tamam hiçbir sözüm yok.Elini ayağını öpeyim AŞK! Nasıl bu kadar baskın olursun. Senmisin?Hiçbir sözüm yok.. Öldürsen kahraman,öldürsem kahraman olursun...




Her gidişine bir can versemde,yarı baygın ulaşırım ardın sıra sahilime. Her gelişinde tenim şokta,hasret gideririm özlemine. Sen böyle git gel vur bu sahile. Bin canım olsa,bin can çektiririm dalgalarına. Anlam veremesemde hem ay, hem med cezir oluşuna...




Uyanır uyanmaz çöker sessizliğin boynuma. Öldü ölecek bu mevsimin,hayatı ayak seslerinde çatırdayan yaprakları. Ben bu sevdanın yolunda yaşama umudunda,sen ki gönlümün efendisi,bilmezmisin yerini,benim bu korkumç eksikliğimde. Öyleyse bu şehrin en kızıl... güz rengi hüznü benim saklımda. Bu yürek ister,daha neler neler...




Bu kaçıncı pes demem,ne laf anlamaz halime körsün sen. Anladım en güçlü sensin. Denizden yüksekliğini önemsiz kıldığın bu kentin dalgalarına boğdun beni gittin. Kan kırmızı yeşillerde,hazan dökümü yüreklerin siteminde,beyaz bir örtü dilenen şu doğa ana... bile kızgın sana.Nerde kış ortası bahar güneşim. Böyle alttan almaz,acılarımı salar üstüne,yerden yere vururdum ya hayatı,ARADA SEN VARSIN İŞTE;)




Kurşun hükmünde göğsümü yarıyordu süzülen yaprakların düşümü. Üstüne bastıklarımın intikamımı,daldan ayrılığın acısımı anlam veremiyordum. Aslında seni düşünmeme derinliğinde,sevdanın delilik sınırında. Yağmur ıslatıyordu arsızca.Gözümü kırptığım an seslendi bir damlası. ''Tükenme''.İşte o an yağmura bir aşk sözü verdim. Gel ki sana bakışımı görsün...




En arsız zamanlarında yağmurun şehri. Bedensiz ıslaklıklarda,pas tutmuş. Ne işler ne de geçer gecelerinde,kaç arsız zamanda anlatılırsın sen. Kaçıncı beyaz bayrağında hayatın. Anlamsız derinliklere gömülü gidişinin baskısında ,gel de anlatma,marifetsizliğin yoksun kelimeleriyle .Gel de sen anlat böylesine...




Bu mevsime ilk kim hazan demişse,ona saygımdan susuyorum. Yoksa billah ilkbaharı dediğin,suyu minnetimde masamdaki çiçek ve sen diye biliyorum. Durup öyle anlamsız bakma sözlerime. Sonrasında ben o bakışlarıda özlüyorum. Giderken dönmek vardı ya aklında,aslında içinde sen olan her kareyi özlüyorum. Hani olur ya bir sabah beraber sunarız Ankara'nın kucağına güneşi,bugünün aydınlığını saklıyorum. İdare et...




Aslolan tüm bedelini sana ödemekti aşkın,yokluğuna ödedim. İşin aslı tüm karşılığı olmalıydı yaşamda,sonsuzluğa devrettim .Gelmeni isterdim ama,bu bekleme salonundan sıkıldım. Artık ev sahipliği yapmayacak kadar karamsarım. Gelsen ödediğim bedele de acırım.Gelme.